Połowa września 1944 roku. Przez zniszczone Śródmieście przechodzą wyrzuceni z domów warszawiacy; ci na przedzie minęli właśnie jedną z Hal Mirowskich – przed okupacją ważny punkt handlowy i zatłoczone miejsce. Najprawdopodobniej Niemcy pędzą Polaków do kościoła św. Stanisława (parafii św. Wojciecha) przy ul. Wolskiej, który zamienili w punkt zborny dla ludności cywilnej. Warszawiacy mają tam oczekiwać na transport do obozu w Pruszkowie. Przez kościół przeszło blisko dziewięćdziesiąt tysięcy mieszkańców stolicy. Więźniowie byli traktowani z wielką brutalnością. Potem czekał ich obóz Dulag 121 oraz – wielu z nich – transport do obozów pracy i koncentracyjnych.
Fot. Alfred Mensebach (?)
Warszawa - Śródmieście Północne - pl. Mirowski.
Hale Mirowskie – dwie obszerne hale targowe zbudowane w latach 1899-1902.
Razem z sąsiadującym z nimi Bazarem Janasza, bazarem „Wielopole” (Gościnnym Dworem) i otaczającymi straganami tworzyły największe targowisko artykułów spożywczych i gospodarstwa domowego w międzywojennej Warszawie. Fotografia sprzed 1915 r.
