Sierpień 1944 roku, kadr filmowy z powstańczej Warszawy. Kobiety gotują zupę na palenisku ułożonym z cegieł. Potrawa powstała zapewne z produktów uzyskanych w ramach racji żywnościowych. Przydziały pożywienia były skromne i starczały najwyżej na kilka dni. Ludność była niedożywiona i osłabiona, gdyż posiłki zawierały za mało składników odżywczych. Sytuację ratowały kuchnie, w których potrzebującym wydawano śniadania i obiady. Porcje różniły się komponentami i wartością kaloryczną w zależności od dzielnicy. W miarę upływu dni jadłospis stawał się coraz mniej urozmaicony i smaczny, w niektórych częściach miasta zapanował głód.