2 września 1944 roku. Słoneczne refleksy, rozproszone przez liście drzew, odbijają się na sylwetkach Powstańców odpoczywających po przejściu kanałami ze Starówki do Śródmieścia. Żołnierze sfotografowani przez podporucznika Joachima Joachimczyka „Joachima” myją się i doprowadzają do porządku swój ekwipunek. Są radośni – udało im się bezpiecznie opuścić upadające Stare Miasto. Wykorzystanie kanalizacji miejskiej w Powstaniu Warszawskim na taką skalę było ewenementem niespotykanym we wcześniejszych konfliktach zbrojnych. System kanałów warszawskich, zaprojektowany w XIX wieku przez Anglika Williama Lindleya, rozciągał się niemal pod całym miastem. Podziemna sieć korytarzy umożliwiała zachowanie łączności między poszczególnymi ogniskami walki, przemieszczanie się żołnierzy, dostawy amunicji i żywności, a także ewakuację odciętych przez wroga oddziałów powstańczych, cywilów i rannych.